Go to
www.starsnovember2008.blogspot.com
for information about our upcoming project
in South Africa
16 to 23 November 2008
Stars in their Eyes is a community development project in the disadvantaged communities of South Africa, and was created by Freedom Fruit and Cool Fresh International.
Ga naar
www.starsnovember2008.blogspot.com
voor informatie over onze reis
naar Zuid-Afrika
16-23 november 2008
Stars in their Eyes is een project ten behoeve van sociale gemeenschapsontwikkeling in Zuid-Afrika, en is gecreërd door Freedom Fruit en Cool Fresh International.
Een reisverslag: Stars in their Eyes Fase 2
Hans Janssen, VV Strijen
Op de website van VV Strijen is al diverse aandacht geweest voor dit bijzonder mooi project. Ik wil hierbij mijn eigen ervaringen ook niet onbesproken laten en jullie aan mijn avontuur deel laten nemen.
Zaterdag 24 november ben ik de reis gestart. ’s Avonds om 19h50 met de avondvlucht van Schiphol naar Frankfurt en vandaar uit met het vliegtuig naar Kaapstad. De reis, die zo’n 11 uur duurt, kan je mooi volmaken door een filmpje te kijken en wat te slapen.
Zondag 25 november, aankomst 11h00 uur in Kaapstad. Weer is in ieder geval goed. We worden afgehaald en naar ons hotel gebracht voor lekkere opfrissing. Vervolgens naar de ‘University of the Western Cape’ (UWC) waar we bij de rest van de groep aansluiten, die 2 dagen eerder gestart waren. De deze eerste 2 dagen bestond uit een ‘refresher course’ voor de Zuid-Afrikaanse coaches die in februari van dit jaar waren geweest. Namens Strijen is toen Geert Meijer geweest.
’s Ochtend starten we met theorie gedeelte. Daarna praktijk waarbij de Nederlandse coaches oefeningen
(warming-up, leerfase en partijspel) maakte en uitvoerde met de Zuid-Afrikaanse coaches. Vervolgens lunch (broodje hamburger met slappe patat).
Aan het eind van de loopsessie belande we in een kroeg van de township, ook heel apart om mee te maken maar wat een ‘culture schock’. Heb diverse malen onderweg toen we aan het lopen waren door de township moeten slikken en denken dat wij het wel heel erg goed hebben, deze mensen hebben als je heel reëel bent bijna geen toekomst en de kinderen ook bijna niet. We zijn nadat we voorzien waren van een drankje en deze hadden genuttigd terug gegaan en durf het bijna niet te zeggen, wat gaan eten....
Een dag die ik echt nooit meer zal vergeten, eentje die op mijn netvlies staat. Wat ik heb gezien is eigenlijk niet eens met een pen te beschrijven, maar wel iets waar we moeten proberen te zorgen met zijn allen dat we deze mensen niet moeten vergeten. Het is eigenlijk heel raar dat ze nog geen
Woensdag 28 november, eerst mee naar de universiteit voor het dagelijkse programma. Om 10h00 zou ik opgehaald worden om naar onze “twinning” Bitterfontein te gaan. Dit werd later aangepast worden naar 10h45 uur, maar door de inmiddels opgedaan ervaring, stond ik hier niet raar van te kijken. Want de meeste afspraken worden meestal we 1 of 2 keer veranderd. Uiteindelijk werd ik om 11h15 uur opgehaald door Gerald Don, vice president van de SAFA (South Africa Football Association) van de West Kust, waar Bitterfontein ondervalt. Het “ritje” (zo’n 4,5 uur) naar Bitterfontein wat ten noorden van Kaapstad ligt, gaat door enorm mooie gebieden, het landschap is wel zeer mooi.
Na een paar keer gestopt te hebben onderweg kwam ik ’s middags om 16h00 uur aan bij het sportcomplex en werd onthaald door zeer enthousiaste kinderen. Het leek wel of president Bush aankwam! Achteraf bleek dat ze me een dag eerder hadden verwacht. Gelukkig kon ik het goed maken met het schenken van 9 ballen. Want dat is één van de vele tekorten daar. Ze beschikte over 1 bal en wat pionnen. Het veld is erbarmelijk slecht en mag niet eens de naam voetbalveld hebben. Alles heeft te maken met de droogte in dit gebied. Het water moet vanaf
Na een welkoms woordje in hun kantine lieten ze zien hoe zij daar een training moesten geven. Er zijn 2 coaches die moesten 20 kinderen in de leeftijd van 8 tot 11 jaar en 16 kinderen van 12 t/m 15 jaar gaan trainen. Kinderen liepen op blote voeten te voetballen en van hesjes hadden ze nog nooit gehoord. Omdat de groepen zo groot zijn, zijn ze zeker niet in staat om een goede organisatie weg te zetten. De oefening lopen niet of de kinderen moeten maar even wat anders doen. Ik heb ze laten zien dat het toch mogelijk is alle kinderen tegelijk te laten trainen.
Overigens wel aangegeven dat ze misschien beter de trainingen op verschillende tijden kunnen geven zodat ze kleinere groepen hebben en met zijn tweeën de trainingen kunnen geven. Organiseren/plannen valt daar niet mee zeker gezien de discipline, transport en middelen (hesjes, ballen, voetbalkleding en pionnen) die beschikbaar zijn.
’S avonds nog in Ritterburg (ligt
In het toeristenbureau gesproken met burgemeester. Aangegeven wat Stars in Their Eyes inhoudt en wat zij er zelf aan moeten doen, maar dat wij kunnen kijken en meedenken hoe zij bepaalde problemen kunnen aanpakken. Zo zijn er b.v. 2 clubs op een gemeenschap van 1500 mensen. Hij heeft ook aangegeven dat dit 1 club moet worden, maar dat dit nog lastig verhaal is gezien de geschillen die er liggen tussen beide clubs. Vervolgens zijn we terug gereden naar Kaapstad via Malmesbury. Hier hebben we ook nog gekeken naar de omstandigheden. Om 16h00 uur waren we terug bij de universiteit. ’s Avonds met alle Nederlandse coaches gaan eten en even stappen op Long Street.
Alle taken werden verdeeld en daarna starten we laatste keer een lezing
De boys hadden voor ons speciaal gekookt, Velddrift is een vissersgemeenschap en ze hadden dan ook voor ons snoek gekookt, tevens hadden ze zelf brood gebakken, en na zo’n heet partijtje voetbal gaat dat er best in hoor. Nadat we nog een rondritje gemaakt hadden door het dorp en de haven sprongen sommige van ons nog even in de ijskoude zee van Velddrift (brrrrrrrrrrrrr ik vond het te koud).
VV Strijen
Een reisverslag: Stars in their Eyes Fase 2
Door
____________________________________________________
Op donderdag 22 november jl. ben ik vertrokken voor een tweede reis dit jaar naar Zuid Afrika. Op vrijdag 23 november jl. aangekomen in Kaapstad, om ca. 13.00 uur gearriveerd in het hotel. Het gezelschap bestaat uit de grote man van de stichting "STARS in their EYES"
Een bijzonder mooi winkelcentrum met tientallen restaurants. Voor ca. 15,00 Euro kun je hier uitgebreid eten en voor dat bedrag heb je er ook nog enkele glazen heerlijke Zuid-Afrikaanse wijn bij. Het verschil tussen rijk en arm is schrijnend in Zuid Afrika, besef ik weer eens. In de avonduren nog even een bezoek gebracht aan het Waterfront in Kaapstad, een groot winkel- en uitgaanscentrum.
De volgende dag, zaterdag 25 november begint het echte werk: de "opfriscursus" voor de Zuid-Afrikaanse trainers die er in februari jl. ook waren. Vorige keer werd de cursus gehouden op de (blanke) universiteit van Stellenbosch nu op de (zwarte) universiteit van de Western Cape. Het weerzien met de drie Blauw Wit-trainers uit Beaufort West is hartverwarmend. Net als de andere trainers vertellen Granwill Pienaar, Julian Malon en Christo Wyne ook over hun ervaringen in de afgelopen periode. Duidelijk werd dat ze in Beaufort West sinds februari 2007 anders en meer gestructureerd trainen. Bij Blauw Wit hebben we de voetbalschool, mooi om te horen dat onze trainers van Beaufort West een Football Academy zijn begonnen. Tevens wordt verteld dat men momenteel trainingen geeft aan gevangenen, daar kom ik later nog op terug.
Ook op zondag 25 november wordt er cursus gegeven. Voor beide dagen waren er voor de praktijkoefeningen weer kinderen uit de townships uitgenodigd. De Nederlandse trainers verzorgen (naast de theorie) in de ochtend demonstratietrainingen en de Zuid-Afrikaanse trainers trainen in de middag de kinderen. Op zondagmiddag is er na de cursus de bekende Zuid-Afrikaanse braai (barbecue). Inmiddels zijn ook de nieuwe Zuid-Afrikaanse trainers gearriveerd. Veertien (nieuwe) townships hebben allemaal weer drie trainers geleverd. Ook enkele nieuwe Nederlandse trainers verwelkomen we op de braai.
Dinsdag 27 november start de "nieuwe" cursus, waarbij weer Nederlandse trainers worden gekoppeld aan de trainers uit de townships. Maandag 26 november staat in het teken van andere en belangrijkere zaken dan voetbal. Er is een voorlichting over HIV besmetting, aidspreventie etc. Hoe gedraag je je als je een speler met aids in je team hebt? Helaas in dit land geen uitzondering. Verder worden er presentaties gegeven over leiderschap en over het omgaan met elkaar, in relatie tot de verschillende culturen. Wat weten we eigenlijk van elkaar? Door meer te weten is er meer begrip. Heel herkenbaar!
Om 13.30 uur hoog bezoek! Oud topscheidsrechter Mario van de Ende, de Nederlandse ambassadeur in Zuid
Maandag 26 november met Jeroen Struijs (VV Nootdorp) en Jack van
De volgende dag (woensdag 28 november) vertrek ik met Ronald Gabriel van het Ministerie naar ons dorp Beaufort West. We blijven daar overnachten en komen de volgende dag, in de namiddag, weer terug. Beaufort West ligt ca
Namens Blauw Wit had ik het afgelopen weekend de 10 ballen, 48 hesjes en hoedjes al gegeven. Wat een blijdschap en dankbaarheid! Granwill, Julian en Christo waren opgetogen. Wat kun je met voor ons normale dingen de mensen hier al ontzettend blij en tevreden maken. Een lange reis naar Beaufort West. Eén lange weg door een adembenemend mooi landschap. Eerst groen, later meer een soort Sahara. Veel gesproken onderweg met Ronald Gabriel, met wie het prima klikt. Gesproken bijvoorbeeld over de apartheid. Ronald is 48 jaar oud. Hij heeft altijd vlakbij de zee gewoond maar heeft (gedeelten) van strand en zee pas op zijn 31e gezien. In 1990 na het vallen van de apartheid, eerder mocht hij er niet komen. Je kunt het je niet voorstellen, al helemaal niet als je je bedenkt dat hij praat over nog maar 17 jaar geleden.
Om ca. 13.00 uur arriveren we in Beaufort West en Julian heeft een voortreffelijk gastenhuis geregeld. De eerste indrukken van het stadje (ca 40.000 inwoners) zijn niet slecht. Ziet er leuk uit en ook goede winkels. Julian, Christo en Granwill zijn inmiddels ook gearriveerd. We bespreken het programma voor deze twee dagen. Het programma is door de drie trainers uitgewerkt en wordt keurig op een A4tje aangeboden. Mijn oog valt op de vetgedrukte tekst onderaan het blad: "Thanks a million coach Henk, you've been a father figure to us and we really appreciated everything you meant to us". Ik heb het even moeilijk maar besef hoe dankbaar en blij ik ben dat ik, namens onze vereniging, in dit fantastische project ben terecht gekomen.
Het is de bedoeling dat we vandaag gaan trainen en tussen de trainingen door een bezoek brengen aan de woningen van onze trainers. Ondertussen is ook de manager van Team 21 aangeschoven, een andere club in Beaufort West. Onze jongens zijn verbonden aan de Royal Blues. Er zijn wat problemen. Team 21 is nl. ingeschreven voor de cursus "Club Development". Deze cursus wordt gegeven door het ministerie en is voor de clubs een vervolg op de Stars cursus. Onze jongens zijn echter niet uitgenodigd en dat klopt niet. Ronald zegt toe dat trainers van Team 21 naar de volgende Stars cursus gaan en die van Royal Blues naar de volgende cursus Club Development. Een simpele maar doeltreffende oplossing.
Overigens moeten de trainers de bij de cursussen opgedane kennis delen met andere clubs/trainers in hun township. Om dit te borgen zal hier bij een volgend bezoek zeker aandacht voor moeten komen. Ook nu wijzen wij de trainers er nog eens op dat men moet kiezen voor samenwerking binnen hun township. Overigens bevestigt de manager van Team 21 wel dat onze trainers ook hun gezicht laten zien bij andere clubs en daar ook iets voor doen.
We gaan naar de velden en ik ben weer aangenaam verrast. Het blijkt dat op dit complex het regiokantoor van de SAFA (South African Football Association) is gevestigd, met als gevolg dat er redelijke velden liggen. Drie stuks en het hoofdveld zelfs voorzien van een mooie tribune. De wedstrijden van alle clubs in Beaufort West (10 tot 15) worden op dit complex gespeeld. Dan trainen, volgens afspraak zouden er ca. 30 kinderen komen. Er kwamen echter steeds meer en toen we begonnen waren er 64. Dan valt je voorbereiding op de training wat in duigen. Een 4:4 toernooi brengt dan toch uitkomst. De Beaufort West trainers helpen en het verloopt werkelijk voortreffelijk. Er tussendoor train ik zelf nog individueel met de jongste (4-6 jaar). Allemaal een Beltona-bal aan de voet en dat zijn ze niet gewend. De één op voetbalschoenen, de ander op sandalen en blote voeten zijn ook geen uitzondering.
Het is ongelooflijk maar na 20 minuten zie je al vooruitgang in de balbehandeling/controle. Daarna naar de woningen van onze jongens, naar de buitenwijken van Beaufort West. Dan toch naar de bittere armoede. Weliswaar stenen huizen of eigenlijk huisjes maar daar is alles mee gezegd. Eerst naar Christo zijn huis. Ziet er aan de buitenkant redelijk uit maar binnen is de klok 150 jaar teruggezet. Allemaal kinderen en volwassenen. In mijn onnozelheid denk ik dat de gehele familie is gekomen omdat die Nederlandse trainer even langskomt. Nee dus: ze wonen hier met zijn vierentwintigen!! Met zijn zessen op een slaapkamertje. Opa, oma, kinderen en kleinkinderen allemaal in één huis. Je moet er toch niet aan denken! Christo vertelt dat dit in hun omgeving vrij normaal is.
Dan de volgende verrassing: ‘Coach we show you our clubhouse’! Achter het huis bevindt zich een oude schuur en deze is omgetoverd tot clubhuis van de Royal Blues. Er staat een oud poolbiljart en een stuk of 10 oude stoelen. Voor de wedstrijd komen ze hier samen om de tactiek door te nemen. Dan door naar Granwill zijn huis. We komen nu echt in een achterstandswijk. Onverharde wegen, zeer oude en armoedige huisjes. Granwill woont samen met zijn oom en tante in het huisje van zijn overleden grootmoeder. Ook hier heeft de klok 150 jaar stilgestaan. Trots toont Granwill me zijn slaapkamer, waar het Blauw Wit-shirt een prominente plek aan de muur inneemt. Dat doet me goed, het huis is ineens veel mooier!
Aan het begin van de middag dacht ik nog: het valt mee, nu heb ik gezien dat de armoede heel groot is. Dit kan bijna ook niet anders in een stad met 40 tot 50% werkeloosheid. Wegens tijdgebrek rijden we niet meer naar Julian zijn huis maar rijden door naar de velden. Er moeten immers nog wat senioren worden getraind. Ik zou er 18 man trainen, aangekomen staan er 36. Weer improviseren. Een lekkere pass en trapoefening van Bert Hollander brengt uitkomst. Binnen de kortste keren zijn 36 man, in 3 groepen van 12, aan het passen en trappen. Daarna de groepen opgesplitst en een partijvorm en positiespel afgewerkt. Na afloop een voldaan gevoel, alles liep lekker. De spelers stralen dat ook uit. Op één dag zo een 100 man/kinderen getraind en allemaal blij! Ik ook! Daarna eten met Ronald, een paar heerlijke Zuid-Afrikaanse wijntjes en naar bed.
De volgende dag, donderdag 29 november, staan de gesprekken met de officiéle instanties gepland. We gaan eerst naar de gevangenis. Over het algemeen zitten hier mannen van tussen de 22-25 jaar. Na de Stars cursus van februari jl. zijn Granwill, Christo en Julian in gesprek gegaan met de gevangenisdirecteur. Het resultaat: 2 tot 3 keer in de week wordt een groep van 20 gevangenen naar het sportcomplex getransporteerd en krijgen training van onze trainers. Na een rondleiding door de gevangenis kan ik niet anders dan concluderen dat dit voor die mensen geweldig moet zijn. Met 8 man op een cel van ca.
Het is meer dan even trainen, bovendien kan goed gedrag worden beloond. Als we vertrekken denk ik: dit is een bevestiging van wat ik al wist. Deze drie jongens uit Beaufort West zijn echt prima kerels, uit het goede hout gesneden. We gaan naar het politiebureau. Julian toont trots zijn werkplek, hij doet hier iets in de ITC. We gaan in gesprek met de lokale "groepscommandant". Er zijn in Beaufort West 40 tot 50 straatkinderen en zij vormen een groot probleem. De stichting New Life zorgt inmiddels dat deze kinderen dagelijks te eten krijgen. Het zou mooi zijn deze kinderen iets te laten doen, bv. voetbaltraining. Uiteraard is dat mogelijk. Granwill en Christo zijn werkeloos en willen altijd wel training geven. Julian krijgt alle medewerking van zijn baas. Dat blijkt. De groepscommandant gaat contact opnemen met New Life en zal voor vervoer zorgen. Julian krijgt enkele weken per uur vrij om deze kinderen, samen met de andere twee, voetbaltraining te geven. Het mes snijdt aan twee kanten. De kinderen leren weer wat en kunnen ergens naar uitkijken, bovendien zijn ze niet op straat en kunnen dus een ander niet tot last zijn. En dat scheelt de politie weer werk!
Dan moeten we ons haasten. Er staat een bezoek aan de burgemeester gepland en dan kun je zelfs in Zuid Afrika niet te laat komen. Ook weer een plezierig gesprek met een zeer aardige dame. Gekleed in oranje, na mijn vraag of zij dit speciaal voor mij had gedaan was het ijs direct gebroken. We vertellen haar (en de aanwezige loco-burgemeester) over het project Stars in their Eyes. Ze is erg onder de indruk en wil helpen. Ze wil graag dat Granwill en Christo ook naar de buitendorpen van de gemeente Beaufort West gaan. Daar is voor de jeugd (nog) minder te doen dan in Beaufort West. Granwill en Christo hebben echter geen vervoer. Afgesproken wordt dat onze trainers een voorstel (inclusief benodigde middelen ) op papier gaan zetten. De burgemeester zal dan de sportambtenaar van de gemeente melden dit te gaan ondersteunen. We zijn blij met alweer een concrete afspraak, hoewel ik me ook realiseer dat dit goed gevolgd moet worden.
Tot slot nog een school bezocht. Gesproken met de directeur. Aangegeven dat we ook streven naar samenwerking tussen scholen in Beaufort West en Leeuwarden. De man ziet dit helemaal zitten. Als ik denk dat we nu alles hebben gehad nemen de drie trainers mij nog mee naar een leeratelier. Met de hand worden hier prachtige lederen voorwerpen gemaakt. Ik krijg als dank van de jongens een prachtige leren map, voorzien van een foto. Op deze foto staan ze met zijn drieën, gekleed in Blauw Wit shirt. Aan mijn vrouw Pita is ook gedacht: een mooie beurs! Ik kan ze blij maken met 20 Blauw Wit-caps. Verguld zijn ze er mee. Eerst zelf één op en de rest wordt gehouden om bij een volgend 4 tegen 4 toernooi als prijsjes te dienen. Om ca. 13.00 uur vertrekken Ronald Gabriel en ik weer voor de
Op verzoek van
Vrijdag 30 november houd ik me weer bezig met de cursus en begeleid de trainers van Prince Albert. We bereiden trainingen voor, gebaseerd op 2:1 en 3:2 met afronding op de goal. Lekker met 25 graden in korte broek op het voetbalveld. Heerlijk! Zaterdag 1 december is de slotdag van de cursus. De Zuid-Afrikaanse trainers moeten, met ondersteuning van de Nederlandse trainers, voor circa 300 kinderen een 4:4 toernooi organiseren. Als dit lukt, krijgen ze een KNVB certificaat, zij slagen glansrijk.
Zondag 2 december zijn we vrij. We zijn echter uitgenodigd door de coaches van Laaiplek. Dit is ca. 1,5 uur rijden van Kaapstad. Om 15.00 wordt daar een wedstrijd gespeeld in de Castle League. Dit is het hoogste amateurniveau. Op naar Laaiplek dus. Laaiplek uit: altijd lastig!! Om 11.00 uur spelen de Nederlandse trainers een wedstrijd tegen 'Jong-Laaiplek'. Mijn 57 jaar oude botten moeten er ook aan geloven. Hangend op links, zoals ze dat tegenwoordig noemen: tussen de linies spelen. Naar de bal toe en niet in de diepte! Nu geloof ik dat dit 30 jaar terug ook al mijn favoriete spelstijl was. Hoe het ging? Laat ik het er maar op houden dat de jaren toch echt beginnen te tellen! De einduitslag is 1:1, maar we winnen, zeer on-Nederlands, met penalty’’s.
Na de wedstrijd is er voor ons een visbraai. Hoe kan het ook anders in een havenplaatsje met redelijk wat visverwerkende bedrijven. We eten heerlijk gekruide snoek. Echt een delicatesse. Na wat in de omgeving te hebben getoerd bezoeken we 's middag de wedstrijd. Vooraf hebben we aangegeven dat we in de rust weer vertrekken. De Laaiplekkers staan dan met 1-2 achter. Het voetbal? Ze gaan als de brandweer. Wat een tempo! Daardoor gaat er ook wel eens wat mis, technisch echter allemaal goed onderlegd. Opvallend op dit niveau: de scheidsrechter en zijn assistenten dragen hun "gewone" kleren, er is weinig publiek en de assistenten hebben geen vlag in hun hand maar hun jack! Het veld zouden wij betitelen als een weiland maar voor Zuid-Afrikaanse begrippen is het denk ik prima.
Maandag 3 december is de dag dat we weer vertrekken. In de ochtend nog wat souvenirs gekocht en 's middags met elkaar nog twee wijnboerderijen bezocht. Heerlijke wijnen geproefd, in combinatie met lekkere hapjes. In een temperatuur van ca. 30 graden. Geen vervelende bezigheid! Om 17.00 uur arriveren we op het vliegveld van Kaapstad. Via Frankfurt naar Schiphol en dan met de trein naar Leeuwarden. Dinsdag 4 december om ca. 13.00 ben ik weer thuis. Blij weer thuis te zijn en een ontzettend voldaan gevoel.
Tot slot: "Stars in their Eyes" begint nu body te krijgen. Vooral het bezoek aan Beaufort West heeft duidelijk gemaakt dat er veel mogelijkheden zijn om de mensen daar te helpen. Niet alleen voetbal maar ook bv. scholen zoeken naar samenwerking. Het project kan alleen maar groeien. De gehele week was ook Aart van de Meer aanwezig. Deze sympathieke en openhartige man zit eigenlijk zijn gehele werkzame leven al in de ontwikkelingshulp. Hij moet een rapport maken over het project en de afgelopen 12 dagen. Hij doet dit voor het ICCO (interkerkelijke organisatie voor ontwikkelingshulp). Dit rapport is mede bepalend voor het feit of het ICCO dit project (mede) financieel gaat ondersteunen. Aart is bijzonder enthousiast en dat moet vast goed komen. Begin januari 2008 zal er worden geëvalueerd. Er zullen ook nieuwe afspraken worden gemaakt, dit krijgt zeker een vervolg de komende jaren. Dankbaar ben ik dat ik, namens onze vereniging,hier een rol in mag vervullen.
Stars in their Eyes 2
Nederland, dinsdag 4 december
Om 09h00 vanochtend zijn Hans Janssen, Kor van de Heide, Cor Bak, Rene van Boxtel, Vincent Schoen, Nick Dobbe, Rob Ouwens, Thomas Hardie, Hans Schrijnemaekers, Henk Buning, Bram van Wijk, Rick Meerveld en ik teruggekomen in Nederland. Martin de Mooi, Andre Lourens, Jack van der Berg en Jeroen Struijs zijn afgelopen donderdag teruggekeerd naar Nederland.
Jongens, het is al vaak gezegd, maar ik moet het nog een keer zeggen:
Allen bedankt!
Een speciale woord van dank ook aan mensen dat ik inmiddels vriend mag noemen: Jeroen en Marloes Smits, Dave Grondel, Eric Pije en Joop Span: een voortreffelijke, professionele team mensen. Maar vooral entertainers van de hoogste orde!
Dave Kraaijenbrink: je was een aanwinst voor de team, en ik hoop je nog vaak onder genot van een drankje te spreken.
Mario van der Ende: erg fijn dat je mee bent geweest, en ik hoop van harte dat wij 'side by side' aan dit project kunnen werken.
Nogmaals bedankt, en hopelijk tot snel.
Nic Jooste, Stichting Stars in their Eyes
_________________________________________________
Kaapstad, Zuid-Afrika
Zondag 2 december
Het zit erop….. Nog 24 uur en wij kunnen terugvliegen naar Nederland. Wij komen met veel plezier terug naar huis, maar zullen tock ook moeilijk afscheid nemen van deze land.
Paul Beyersbergen (Bestuursvoorzitter Stars in their Eyes), Frans Diergaarde (VV Strijen) en Dave Kraaijenbrink (ESDE Sports) op de ferry naar Robbeneiland.
Opname van 'De Bal Ronde de Tafel' bij Primi Wharf Restaurant, Kaapstad Waterfront.
______________________________________________________________
________________________________________________________________
________________________________________________________________
Op zondag 1 december waren wij afgereisd naar Velddrif, een vissersgemeenschap op ongeveer 140 kilometer vanaf Kaapstad. Daar werden wij met open armen ontvangen, en MOESTEN onze toch wat oudere mannen een wedstrijd spelen tegen Velddrif Ashton Villa 1.
Zwentend en hijgend gaven onze 'oude mannen' een voetballes aan de Velddriffers. Prachtige passes, uitstekende techniek, Nick Dobbe als kei-keeper en Nederlandse teamgeest leidden tot een 1-1 stand. Maar met het nemen van penalties waren wij te sterk, en werd het 3-2 voor 'Die Hollanders'.
De vreugde na de winnende penalty!!
En hier zonder shirts, nadat wij onze shirts aan de gemeenschap van Velddrif hebben gedoneerd.
Coach Gareth Jonkers van Velddrif, Coach Vincent 'Vinny' Schoen van NFC uit Amstelveen, samen met de Burgemeester van Velddrif.
________________________________________________________
Bezoek van Hans Janssen (VV Strijen) aan Bitterfontein.
_______________________________________________________________
Coach Ricardo van Houtbaai, wat een gedreven gemeenschapsmens!!
__________________________________________________________________
Woensdag 28 November
Het zal niet vaak meer gebeuren dat we zo’n speciale locatie een uitzending produceren. Het decor is prachtig. De opnames vinden plaats op een balkon van Primi Wharf, een grote en uniek restaurant. De zon gaat onder, we zien Robbeneiland in de verte liggen en op straat is het druk met flanerende toeristen. De thermometer wijst een tempratuur van 23 graden aan.
Stars initiatiefnemer Nic Jooste legt nog maar eens uit wat het project nastreeft. Naast hem zit Aad van der Meer van ICCO. Een organisatie welke advies en financiële steun geeft aan projecten in de derde wereld. Stars mag zich verheugen op de steun van ICCO. Van der Meer bekijkt na dit bezoek aan het project of de steun blijvend wordt. Voor Jooste is de komst van Van der Meer dan ook van groot belang. De ICCO adviseur komt balend binnen. Eerder op de dag is hij zijn fototoestel kwijtgeraakt met de foto’s van de voorbije dagen.
Ook Stichtingsvoorzitter Paul Beijersbergen en Mario van der Ende nemen als gasten plaats achter de tafel. Van der Ende beslist na deze reis of hij het ambassadeurschap van Stars op zich neemt. De ex –internationaal top arbiter is onder de indruk van de belevenissen van de afgelopen dagen. Maar wie is dit eigenlijk niet? Dit was een reis die niet snel uit het geheugen zal vervagen.
Nic Jooste heeft ons overtuigd van de waarde van de zijn project. Jonge mensen middels een voetbalproject proberen op het rechte pad te houden en vreugde te bieden in hun loodzware bestaan. Dit project moet slagen. Daar is ook Beijersbergen van overtuigd. “We moeten Nic op alle mogelijke manieren bijstaan. Dit project moet slagen”, zegt hij stellig.
De terugreis naar ons hotel is een ervaring apart. De taxichauffeur brengt ons in eerste instantie naar de verkeerde kant van Kaapstad. Eenmaal op de juiste snelweg aangekomen zijn we getuigen van een bizar ongeluk. Een auto knalt op volle snelheid tegen een vangrail aan. De taxichauffeur zet midden op de snelweg zijn auto neer en rent richting de zwaar beschadigde auto. De chauffeur van de verongelukte auto stapt wonderwel uit zijn auto en blijkt er genadig van te zijn afgekomen. Snel rennen we weer terug in de taxi. We moeten ook aan onze eigen veiligheid denken.
Impressies vanuit Kaapstad
Beste bezoekers, de laatste paar dagen heb ik weer heel veel mee gemaakt. Om het in kort te houden zal ik eerst even globaal beschrijven wat we overdag zoal doen.
Als eerst gaat de wekker om half zeven. Dat gaat mijn kamergenoot Kor van der Heiden uit bed om te douchen, en ik ben na hem aan de beurt. We kleden ons aan, en gaan dan vervolgens naar beneden om in de lobby te ontbijten. Om een uur of kwart voor acht staat de schoolbus voor ons hotel en worden we naar de universiteit gebracht. Daar arriveren de Zuid Afrikaanse voetbalcoaches rond het zelfde tijdstip.
Om 5 uur worden we weer opgehaald op de universiteit om dan vervolgen wat te gaan eten in het Canal Walk winkelcentrum, en ook om de nodige drankjes te nuttigen met de Nederlandse delegatie.
Wat ik vandaag heb meegemaakt is eigelijk onbeschrijfelijk en ook misschien wel het indrukwekkenste wat in heb meegemaakt, in heel mijn leven. We gingen op bezoek in de krottenwijk Langa waar de jongens die ik begeleidt vandaan komen. Wat je daar aantreft is echt gewoon zo verschikkelijk indrukwekkend dat ik zeker weet dat ik dat mijn hele leven niet meer vergeet. Je ziet daar gewoon houten hutjes van 3 meter bij 3 meter (en dan overdrijf ik absoluut niet!) waar een familie van 7 a 8 mensen moeten eten, slapen en wonen. Ook ben ik met Pino (een jongen van mijn groep) en Dave Kraaijenbrink binnen geweest bij een huis waar 3 families wonen, met 3 bedden in 1 kleine ruimte. Dit is werkelijk onvoorstelbaar als je het zo ziet en met de mensen praat.
Ook is het heel interesant om te ziet hoe de kinderen daar heel veel plezier en lol kunnen hebben terwijl ze op hun blote voeten door de glasscherven lopen. Nadat we een gedeelte hebben gezien van het township zijn we wat gaan drinken in een plaatselijk cafe in de wijk. Daar heb ik de grootste lol gehad sinds ik hier ben. heel erg vriendelijke mensen (iedereen is trouwens heel warm en vriendelijk in die wijk). Jeroen Smits ging poolen met een plaatstelijke bewoner en er stonden 50 tot 60 man omheen te zingen. Na al die Afrikaanse liedjes hebben wij natuurlijk ook even het Wilhelmus laten horen met alle Nederlanders, en de Zuid-Afrikanen antwoordden met hun volkslied, Nkosi Sikelel 'Afrika (God zegent Afrika).
Ontroerend.....
Iedereen heel erg bedankt dat ze ons volgen op de weblog.
Groeten, Nick Dobbe
Dagboek van Stars in their Eyes Fase 2
Door Dave Grondel, De Bal is Rond, Kaapstad, Zuid-Afrika
Zondag 25 november
Het ochtendrood toont haar mooiste kant wanneer het vliegtuig omstreeks zes uur in de ochtend in Kaapstad arriveert. Na een vliegreis van elf uur stappen we vermoeid de Boeing 747 uit. De zon staat hoog aan de hemel en de temperatuur bereikt al waardes die we in Nederland al lang niet meer zijn tegengekomen. Namens Stars in Their Eyes pikt Nic Jooste ons op. Op Schiphol waren we al begonnen met de eerste opnames voor de grote documentaire. Bij aankomst in Kaapstad worden de opnames direct vervolgd. Hoezo een vakantietrip?
Jooste raakt tijdens de autorit naar het hotel niet uitgepraat over zijn vaderland. De in Nederland woonachtige Zuid Afrikaan is trots op zijn land en laat dit weten ook. Zuid Afrika is een land van uiterste. Tegenover een prachtig complex met hotels en een mega groot casino ligt een sloppenwijk. Daar wonen de mensen die Jooste graag wil bereiken met het project Stars in Their Eyes. Er staan tot de middag geen afspraken gepland. Gelegenheid dus om de stad te verkennen.
De eerste aankopen worden gedaan in het enorme winkelcentrum naast het hotel na het nuttigen van een heerlijk ontbijt in de buitenlucht. Tegen tweeën vertrekken we naar het Universiteitsterrein van Kaapstad. Daar zijn de Nederlandse trainers bezig hun cursisten te onderleggen aan een theoretische les. Het enthousiasme is groot bij zowel de Nederlandse trainers als de Zuid Afrikaanse cursisten. “Dit is prachtig om te doen”, zegt Jeroen Struis. Hij is als assistent trainer aan Nootdorp verbonden en is voor de tweedemaal bij het project betrokken. “Dit is voor deze mensen de tweede fase. Met hen zijn we een half jaar geleden als eerste aan de slag gegaan. Wij kijken nu of er vorderingen zijn gemaakt ten opzichte van de eerste bijeenkomst. Je moet weten dat deze mensen echt op het nulpunt zijn begonnen. Als ik dan zie dat de basisbegrippen in ieder geval zijn blijven aanhangen dan schenkt mij dit voldoening.”
Voor zijn collega Andre Lourens is dit de eerste kennismaking met Stars in Their Eyes. “Het is jammer dat we maar zo kort de tijd hebben om met deze mensen aan de slag te gaan. Ik zal best langer hier willen werken. Daarnaast probeer ik als directeur van een school voor moeilijk opvoedbare kinderen ook een contact met enkele scholen tot stand te brengen. Ja, ik ben enthousiast.” Tegen het einde van een lange voetbaldag ligt er voor de kinderen een lunchpakketje klaar. Het is onroerend om te zien dat kinderen kunnen genieten van een broodje, een drankje een stuk fruit. “Hier doe ik het ook voor”, zegt Lourens. Met het nuttigen van een gezamenlijke barbecue komt er een einde aan de eerste dag in Kaapstad. In het hotel zien we dat Nederland tijdens de kwalificatieronden van het WK 2010 is ingedeeld in een poule met Schotland, Macedonië en IJsland. Voor de Zuid Afrikanen is het WK begonnen.
Maandag 26 november
Ook Zuid Afrika heeft mindere dagen als het om het weer gaat. Een harde wind en een klein regenbuitje hebben de zon naar de achtergrond verdrongen. Deze maandag is een belangrijke dag voor Stars In Their Eyes. In de ochtenduren vertrekken we naar het Ministerie van Sport en Cultuur voor het bijwonen van een persconferentie. Nic Jooste krijgt namens de organisatie van het project de kans om aan enkele Zuid Afrikaanse journalisten uit te leggen waar Stars voor staat en wat zijn doel is. De Nederlandse Ambassadeur in Zuid Afrika, Rob de Vos, is aanwezig als ook Jeu Sprengers namens de KNVB en de minster van Sport van de West Kaap Whitey Jacobs. Allen laten hun licht schijnen op het project.
Volgens Jacobs is Stars een uniek initiatief in Zuid Afrika. “Er zijn een paar kleine initiatieven, onder meer van de Engelse Voetbal Bond en een paar lokale organisaties, maar die zijn lang niet zo veel omvattend als deze.” Na een uistekende lunch vertrekken we naar de andere kant van de stad. Tijd is een ruim omvattend begrip in Zuid Afrika. Het wachten is op de chauffeur die het Nederlandse gezelschap naar het universiteitterrein in Kaapstad moet brengen. Op het marktplein voor het ministerie heerst drukte en een vrolijke chaos. Dit leid af en geeft een korte indruk van het alledaagse leven in Kaapstad.
De autorit naar het universiteitterrein verloopt ook niet bepaald soepel. Een enorme file drukt op het tijdsschema. De met ons meereizende Mario van der Ende haalt een paar prachtige anekdotes naar boven uit zijn rijke scheidsrechtersloopbaan. De Hagenaar is een man van de wereld en laat daar andere graag deelgenoot van uitmaken. De voetbalquiz doet het ook altijd goed in momenten dat de tijd moet worden gedood. Van der Ende: “Noem 25 spelers die zowel bij Ajax als Feyenoord hebben gespeeld.” We blijven steken op 22. Aangekomen op het universiteitsterrein zijn er speeches van Sprengers, De Vos en Van der Ende. De Vos benadrukt dat voetbal grenzen doet vervagen. `Het noemen van de naam Ruud Gullit of Johan Cruijff doet deuren openen. Dat is de kracht van voetbal.´´
De meest indrukwekende speeches zijn die echter van de Riccardo en Marcello. Twee coaches die met grote toewijding en passie het project volgen laten hun hart spreken. Riccardo is een opvallend verschijning. Zijn opvallend rastakapsel geeft hem de bijnaam Bob Marley. Hij maakt sinds februari deel uit van de groep en heeft veel respect afgedwongen door de enorme toewijding waarmee hij in eigen omgeving aan het werk is met de kinderen aldaar. Hij spreekt de hoop uit dat het project ook na het WK 2010 de broodnodige aandacht en support blijft krijgen. Deze maandag is de agenda behoorlijk strak ingevuld. We vliegen dan ook er weer snel richting het nieuw te bouwen stadion in Kaapstad. Het is bijna letterlijk vliegen. Onze chauffeur neemt het niet zo nauw met de snelheidslimiet. Wat nog wel eens tot gevaarlijke situaties kan leiden......
Op het bouwterrein wacht Paul Beijersbergen ons op. Hij is de stichtingsvoorzitter van Stars in Their Eyers en reist de komende dagen met ons mee om zo een indruk te krijgen van het project en de vorderingen. Beijersbergen heeft ook zitting in de raad van Commissarissen van ADO Den Haag enen was nauw betrokken bij de bouw van het nieuwe stadion van de Haagse club.
Het nieuwe stadion moet over twee jaar plaats bieden aan 68.000 toeschouwers. Maar liefst 2.600 bouwvakkers zijn dagelijks aan het werk om de nieuwe voetbaltempel op tijd af te krijgen. Na de korte rondleiding is het haasten naar de laatste afspraak van deze dag. Op uitnodiging van Whitey Jacobs is er een diner waar ook de cursisten en de coaches bij aanwezig zijn. Opnieuw is er een speech van de eveneens meegekomen Sprengers, als ook van minister Jacobs en Nic Jooste. Na de bijeenkomst is er tijd voor ontspanning en vooruit te kijken naar de volgende dag. Er staat een trip naar Robbeneiland op het programma en een bezoek aan een krottenwijk. Het gaat een indrukkende dag worden.....
__________________________________________________
Een voorproefje van de ervaringen van de volgende dag.
Mario van der Ende en voormalige Robben Eiland - gevangenen, Khotso.
Rick Meerveld van EHC Hoensbroek en een van de prachtige kids van Langa township.
Paul Beyersbergen in gesprek met een van de Langa-kids.
Jeroen Smits aan het biljarten in Tiger's Place, Langa township.
Paul Beyersbergen en Nic Jooste in Tiger's Place, Langa Township
Thomas Hardie en kennis in Tiger's Place, Langa Township
_________________________________________________________________
Kaapstad, zondag 25 november
Door Nic Jooste
Ik moet mijn verontschuldigingen aanbieden dat er nog zo weinig
’s Middags om 16h00 werden wij weer opgehaald, en met een aantal van de ZA coaches van Fase 1 naar de trainingslocatie bij de ‘Universiteit van die Wes-Kaap’ gebracht. Wat was het leuk om de jongens van Stars 1 weer te zien!
Wij werden door het hoofd van sportstudies verwelkomd, kregen een rondleiding op de universiteit, en vervolgens genoten wij van onze eerste Kaapse maaltijd. Terug na het hotel, en ’s avonds gingen een aantal van de Nederlandse coaches op stap in de Waterfront. Sommige bleven in het hotel, en er werd tot laat geklaverjast.
Op zaterdagochtend begonnen wij met de ‘refresher’ gedeelte van Stars 2. Er werd uitgebreid gesproken over onze visie op gemeenschapsontwikkeling door middel van voetbal. Een indrukwekkende tweede deel van de ochtend volgde….. De ZA coaches deden per gemeenschap een presentatie over wat zij sinds hun deelname aan Stars
Na de lunch deden wij praktijktraining met 40 kinderen uit de achterstandswijken. De Nederlandse coaches waren echt trots om te zien hoe iedere ZA coach over de afgelopen maanden is gegroeid. Na een gezamenlijke maaltijd zijn wij teruggegaan naar onze hotel. Ik dacht om te slapen, maar nee hoor, de Nederlandse jongens hadden nog energie over! Wij gingen bij de Canal Walk winkelcentrum eten. Sushi, en grote schapen met Kaapse vis, garnalen, mosselen, calamari….. En uiteraard heerlijke wijn erbij. Rond middernacht werden wij vriendelijk door het management verzocht om toch maar naar huis te gaan…… Een avond gevuld met lachen, maar ook met diepgaande gesprekken over wat Stars nu werkelijk voor staat. Voor mij persoonlijk was het een groot hart onder de riem om het enthousiasme en commitment van onze Nederlandse jongens te zien. Wij gaan in de komende week knallen!
Vanochtend (zondag) om 05h00 ben ik naar de luchthaven gegaan om
Baie liefde uit die Kaap,
Nic Jooste
____________________________
SCHIPHOL, DONDERDAG 22 NOVEMBER
Jeroen Struijs, SV Nootdorp
Achter: Rick Meerveld (EHC Hoensbroek) en Bram van Wijk (RKSV Nuenen)
Henk Buning (CVV Leeuwarden) met naast hem Kor van der Heiden. Achter Kor zit Martin de Mooij (Forum Sport Voorburg).
Vlucht LH 576 Frankfurt naar Kaapstad
Universiteit Wes-Kaap, inspectie van faciliteitein vrijdagmioddag
Maaltijd met oude bekendes.....
--------------------------------------------------------------------------------------------
Na het daverende succes van de pilot vertrekken 15 Nederlandse trainers vandaag (22 november) naar Kaapstad.
Op zaterdag 24 november volgen nog 2.
Wij wensen alle deelnemers een prachtige tijd toe in Zuid-Afrika! Volgt de dagelijkse gang van zaken op deze site.
_______________________________________________
Het gemêleerde gezelschap van amateur-trainers, KNVB-docenten en sympatisanten heeft zich tot doel gesteld het succes van de pilot te overtreffen!
De belangstelling voor het project is overweldigend. Zo'n 20 amateur-trainers zijn betrokken en samen met mensen van de KNVB en de universiteit van Kaapstad gaan zij aan de slag met zo'n 60 Zuid-Afrikaanse collega's. Verder ligt de focus op het vergroten van draagvlag door de boodschap van Stars in their Eyes uit te dragen. Diverse prominenten hebben hiervoor hun medewerking al toegezegd. Door de unieke samenwerking met 'De Bal is Rond' zijn we in staat een reportage te maken, waarmee we de wereld kunnen laten zien hoe je met beperkte middelen heel veel kunt bereiken.
Voor maart 2008 staat de volgende fase gepland. Kunt u zich vinden in de boodschap van Stars in their Eyes en wilt u een bijdrage leveren? Meld u dan nu vast aan....
Bestuursvoorzitter Stichting Stars in their Eyes
Stars in their Eyes wordt mede mogelijk gemaakt door Cool Fresh International BV, Ridderkerk, Nederland
www.coolfresh.nl
en
Brink Groep BV, Leidschendam, Nederland
www.brinkgroep.nl
Co-sponsors
Stars in their Eyes is een samenwerkingsproject tussen Minister Whitey Jacobs, Minister van Sport van de Westelijke Kaapprovincie van Zuid-Afrika en de Stichting Stars in their Eyes van Nederland, met intensieve ondersteuning door de KNVB Academie. De logo 'A goal for all' is de ambtelijke logo van de Westelijke Kaapprovincie in de aanloop tot de WK 2010.
MEC Whitey Jacobs
Minister of Cultural Affairs, Sport and Recreation
Provincial Government of the Western Cape
____________________________________
Director 2010
Provincial Government of the Western Cape
____________________________________
Justin de Allende
Head of the Ministry
Provincial Government of the Western Cape
_________________________________
Ronnie Gabriel
Deputy-Director: Sport Legacy Development
2010 Unit
Provincial Government of the Western Cape
__________________________________
("De in Den Haag geboren Paul Beyersbergen is directeur/aandeelhouder bij Brink Groep. Naast zijn statutaire verantwoordelijkheid is hij vanuit dit bedrijf ook betrokken bij een aantal grootschalige vastgoedontwikkelingen in Nederland. Op bestuurlijk gebied is hij onder andere commissaris bij Ado Den Haag, bestuurslid bij ZorgGoed Nederland en is hij voorzitter van de Stars in their Eyes Foundation, een initiatief om, samen met de KNVB, Zuid-Afrikaanse gemeenschappen te ontwikkelen vanuit het voetbal").
___________________________________________________________________
Van wie is deze bekende groene shirt?? De drager ervan komt ook tijdens Stars 2 een presentatie geven.....
Geeft je antwoord door aan nic@coolfresh.nl en maakt kans op een prachtige doos Zuid-Afrikaanse wijn.
___________________________________________________________________
Hieronder zijn foto's van de trainers die meereizen, en die zich hebben gecommitteerd om mee te werken aan onze 'Football for Community Development' programma.
Trainer van de dag
Cor Bak
NBSVV
Nic Dobbe
RKAVV Leidschendam
Keeperstrainer en jeugdleider
_______________________________________________________________________________________________________
Rick Meerveld
EHC Hoensbroek
______________________________________________________________________
Thomas Hardie
DCV Krimpen a/d Ijssel
Thomas heeft 6 maanden in Zuid-Afrika gewerkt, en heeft sterke ervaring in de ZA platteland opgedaan. Leuk om hem aan boord te hebben!
Vincent Schoen
NFC Amstelveen
(Vincent zit rechts vooraan......!!)
___________________________________________________________
Martin de Mooij
Forum Sport Voorburg
____________________________________________________________________
Rob Ouwens
Zinkwegse Boys
“Goedemiddag
____________________________________________________________________
Andre Lourens
Forum Sport Voorburg
____________________________________________________________________
Jeroen Struijs
SV Nootdorp
“Beste
_____________________________________________________________________________________________
Hans Schrijnemaekers
RKSV Bekkersveld
“Hoi
____________________________________________________________________
Jack van der Berg
BVV Barendrecht
____________________________________________________________
Kor van der Heiden
KNVB Docent: Vrijwilligersopleidingen
CVV Blauw Wit 34
Ook nog Rene van Boxtel (NFC Amstelveen) en Bram van Wijk (RKSV Nuenen) gaan mee, en hun foto's zullen op korte termijn geplaatst worden.
Wij hebben ook bevestiging dat de volgende specialisten als docenten zullen optreden.
Nico Labohm (Lead Lecturer, KNVB Academy)
David Ouma (Co-instructor, MYSA Academy Kenia)
____________________________________________
Geert kreeg de afgelopen weken een aantal leuke opties voorgeschoteld, waaronder als assistent van Sparta interim trainer Adri van Tiggelen. Hij koos dus voor een tijdelijk verblijf op het Kasteel, en heeft zijn reeds geboekte reis naar Zuid-Afrika moeten annuleren. Geert gaat zijn werkzaamheden bij Sparta de komende zeven weken combineren met het trainerschap bij Strijen. ,,Dinsdag- en donderdagavond geef ik trainingen bij Strijen en zaterdagmiddag is de wedstrijd. Ik kan op mijn fiets naar de club. Dat is, samen met het werk bij Sparta, te overzien, hoewel ik weinig tijd zal overhouden.’’
Hans Janssen, verantwoordelijk voor technische zaken bij VV Strijen, gaat in de plaats van Geert met ons mee naar Zuid-Afrika. Wij wensen Geert heel veel succes bij Sparta, en uiteraard verwelkomen wij Hans met open armen!
____________________________________________________________________
Die Zuid-Afrikaanse achterstandsgemeenschappen en plattelandse dorpen met wie gaan samenwerken zijn als volgt:
1. Kwa-Nokuthula,
2. Kwa-Nonqaba,
3. Lawaaikamp, George,
4. Laaiplek, West Coast Regio
5. Malmesbury, Weskus Regio
6. Bredasdorp, Overberg Regio
7. Langa/Ndabeni,
8. Mfuleni,
9. Khayelitsha,
10. Philippi,
11. Ashton, Boland Regio
12. Ceres, Boland Regio
13. Worcester, Boland Regio
